आँखों में जल रहा है बुझता नहीं धुआं,
उठाता तो है घटा-सा, बरसता नहीं धुआं..

पलकों को ढापने से बी रुकता नहीं धुआं,
कितनी उ.न्देली ऑंखें बुझता नहीं धुआं..

आँखों से आंसुओं के मरासिम पुराने हैं,
महमा.न ये घर में आये तो चुभता नहीं धुआं..

चूल्हे नहीं जलाये या बस्ती ही जल गयी,
कुछ रोज़ हो गए हैं अब उठता नहीं धुआं..

चिंगारी एक अटक सी गयी मेरे सीने,
थोडा सा आ के फूँक दो उड़ता नहीं धुआं....

-गुलज़ार

જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે,

જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે,
ત્યારે પ્રથમ ગઝલની રજૂઆત થઈ હશે.

પહેલા પવનમાં ક્યારે હતી આટલી મહેક,
રસ્તામાં તારી સાથે મુલાકાત થઈ હશે.

ઘૂંઘટ ખુલ્યો હશે ને ઊઘડી હશે સવાર,
ઝુલ્ફો ઢળી હશે ને પછી રાત થઈ હશે.

ઊતરી ગયા છે ફૂલના ચહેરા વસંતમાં,
તારા જ રૂપરંગ વિષે વાત થઈ હશે.

‘આદિલ’ને તે જ દિવસથી મળ્યું દર્દ દોસ્તો,
દુનિયાની જે દિવસથી શરૂઆત થઈ હશે.

- આદિલ મન્સૂરી

ઓચિંતુ કોઇ મને રસ્તે મળે ને કદી ધીરેથી પૂછે કે કેમ છે?

ઓચિંતુ કોઇ મને રસ્તે મળે ને કદી ધીરેથી પૂછે કે કેમ છે?
આપણે તો કહીએ કે દરિયા શી મોજમાં ને ઉપરથી કુદરતની રહેમ છે.

ફાટેલા ખિસ્સાની આડમાં મૂકી છે અમે છલકાતી મલકાતી મોજ
એકલો ઊભું ને તો યે મેળામાં હોઉં એવું લાગ્યા કરે મને રોજ
તાળું વસાય નહીં એવડી પટારીમાં આપણો ખજાનો હેમખેમ છે....
આપણે તો કહી દઇએ..

આંખોમાં પાણી તો આવે ને જાય નથી ભીતર ભીનાશ થતી ઓછી
વધઘટનો કાંઠાઓ રાખે હિસાબ નથી પરવા સમંદરને હોતી
સૂરજ તો ઊગે ને આથમી યે જાય મારીઉપર આકાશ હેમખેમ છે...
આપણે તો કહી દઇએ..

– ધ્રુવ ભટ્ટ

લય વગર— ખલીલ ધનતેજવી

લય વગર— ખલીલ ધનતેજવી

>

લય વગર, શબ્દો વગર,મત્લા વગર,

હું ગઝલ લખતો રહ્યો સમજ્યા વગર.

તેં તો તારો છાંયડો આપ્યો મને,

હું જ ના જંપી શક્યો તડકા વગર!

કેદ છું,ભીંતો વગરના ઘરમાં હું,

સંતરી ઉભો છે દરવાજા વગર.

સરહદો સૂની હશે તો ચાલશે,

શહેરમાં ચાલે નહીં પહેરા વગર.

મોરને કો’ બાજ પક્ષી લઈ ગયું,

સીમ સૂંની થઈ ગઈ ટહુકા વગર.

કોક દિ’ દીવો પવન સામે ધરો,

કોક દિ’ ચલવી લો અજવાળા વગર.